Madison

Die drie waren niet de enige die hadden staan gluren bij Hagrid. Ik was alleen zo slim geweest een ander raam te pakken en niet op te vallen. Het was die domme reus gelukt het ei uit te broeden, ik zou nog even wachten tot ze wat groter was en dan zou ik haar terug stelen. Ik ging weer op mijn tenen staan zodat ik naar binnen kon kijken. Hagrid voerde Candice nu vuur, dat deed hij goed. Maar waarom in godsnaam, had hij mijn prachtige beestje Candice genoemd. Hij zou eens moeten weten tot wat ze allemaal in staat was! Nog even keek ik toe. Het was wel vervelend dat die drie ook van haar afwisten. Die stomme reus ook! Hoe lang zal het Hagrid duren voor hij ontdekte dat deze salamander sisselspraak sprak? Ze was gekruist met van alles en nog wat, waaronder een Zwarte Mamba. Een of andere snelle gifslang uit de muggle wereld. Zijn gif is dodelijk als je niet snel tegengif krijgt. Het gif dat mijn salamander heeft, heeft alleen nog maar het verlammende effect van het slangengif behouden. Ik besloot dat het voor vandaag genoeg was geweest en ik ging terug naar het kasteel. Waar de geur van eten me al tegemoet kwam in de hal. "Maddy! Daar ben je!" Verrast keek ik op. Mijn 'groepje' stond voor de deuren van de Grote Zaal te wachten. Blake keek een beetje geïrriteerd mijn kant op. Zo te zien zat het hem nog steeds dwars dat ik hem gister had ingemaakt met Tovenaars schaak. Lindsay nam me bij de arm om me mee naar binnen te nemen. Haastig trok ik mijn arm terug. Ze was dan wel een Pureblood, maar dat gaf haar nog niet het recht om mij aan te raken. Een beetje verward keek ze me aan en vervolgens liep ze maar alleen de Grote Zaal in. We gingen zitten op het plekje dat we nu al als ons vaste plekje hadden geëigend. De grote tafels stonden gevuld met allemaal lekker uitziend eten. Dit was zoveel beter dan dat stomme weeshuis.