Jared

'Maar straks ga ik mijn magische opleiding niet halen omdat jullie me niet wilden helpen met mijn huiswerk.' zei ik met een zielig gezicht, waar ik totaal niks van meende. 'Dat is niet waar.' zei Loïs met een geschrokken gezicht. Nyna keek me echter nogal gevat aan. Ze had een wenkbrauw opgetrokken. 'Nee, dat is inderdaad niet waar. Als jij dat verslag maakt, dan gaan we je best willen helpen. Maar ik zie nog geen woord op papier staan. En trouwens, als jij dit van ons gaat overschrijven, dan leer je er zelf helemaal niks voor en zak je nog net zo goed.' Ik stopte geïrriteerd met in het gras plukken en mompelde iets onverstaanbaars. Ik trok een leeg vel perkament naar me toe en krabbelde de titel van het verslag bovenaan. Ik keek even omhoog. Dit was nu al saai. En ik had nog niet eens hoeven nadenken! Ik zag opeens iets veel interessanters. Aan de andere kant van het meer liep een grote gedaante die tevergeefs iets achter zijn rug probeerde mee te smokkelen. Ik keek er met opgetrokken wenkbrauwen naar. 'Is dat niet die man die ons meenam in de bootjes? Hagrid? Ofzoiets?' zei Loïs, die kennelijk ook gekeken had. 'Rubeus Hagrid was het. Hij lijkt er wel op. Wat heeft hij achter zijn rug?' zei Nyna met haar hoofd een beetje scheef. Ik was al opgestaan voordat ik het helemaal door had. 'Laten we dat eens uit gaan vinden.' zei ik, terwijl ik mijn schoolspullen slordig in mijn tas gooide en die over mijn schouder hees. 'Ik weet niet of dat wel zo'n goed idee is..' zei Loïs. 'We hebben ons huiswerk nog niet af..' Maar ik zag dat Nyna haar spullen ook al in haar tas begon te doen, al was het iets langzamer dan dat ik het had gedaan. 'We hebben wel een pauze verdiend, en ik kan me niet meer concentreren. Laten we gewoon even kijken, dat kan toch geen kwaad?' zei ze. Ik knikte. 'Ja! Gewoon even kijken. Het is niet alsof we iets doen dat tegen de regels is ofzo.' zei ik met een onschuldig gezicht. Ik had er alles voor over om niet met huiswerk bezig te zijn. Loïs keek me nog steeds met een twijfelachtig gezicht aan. Ze zuchtte even diep. 'Oké. Goed dan.' zei ze. Ik grijnsde. Volgens mij was ze zelf ook gewoon hartstikke nieuwsgierig. We liepen met z'n drieën richting het huisje waar Hagrid een paar minuten geleden in was verdwenen. 'Ssst.' zei ik toen we voorzichtig door het pompoenveldje liepen. 'Het was stil voordat jij "ssst' zei.' siste Nyna. 'Ik geloof toch dat dit niet zo'n goed idee is..' zei Loïs zachtjes. 'Doe nou stil.' zei ik terwijl ik naar een raampje van het huisje leunde. De gordijnen van het huisje waren dicht en eigenlijk was er niet zoveel te zien. Maar waarom waren de gordijnen dicht? Het was nog licht.. Ik deed een stap naar rechts zodat ik dichterbij het raam was. 'Au! Jared, dat was mijn voet!' siste Nyna weer. 'Ssst!' zei ik weer, maar het was al te laat. 'Hé! Wat mot dat! Wat staan jullie daar te kijken! Een leraar bespieden hè!' bulderde een stem. Ik keek met mijn onschuldigste gezicht naar de deur die net open was gegaan. Een man van minstens twee meter stond voor ons. Zijn haren waren grijs, maar hij zag er nog steeds erg intimiderend uit. Zijn gezicht stond streng en een beetje geschrokken. Ik slikte even. Dit was niet helemaal de bedoeling geweest..