Loïs

Ik verschool me half achter Nyna en Jared uit angst. Het was ook tot me doorgedrongen dat we erg de aandacht trokken. Zonder dat ik doorhad wat me bezielde stapte ik naar voren en keek ik omhoog zodat ik de reus aan kon kijken. "U bent met iets geheimzinnigs bezig waarvan u niet wilt dat iedereen het weet. Door hier zo te staan schreeuwen trekt u alleen maar de aandacht. Wij weten dat u iets hierheen heeft gesmokkeld en als ik dat ei zo bekijk dat op uw tafel ligt, komt het bijna uit. Als u slim bent laat u ons naar binnen en doet u de deur dicht." gooide ik er uit. Dat laatste was wat onredelijk, maar ik was onwijs nieuwsgierig geworden. Ineens besefte ik wat ik net had gedaan en sloeg ik mijn handen geschokt voor mijn mond. "Het spijt me" piepte ik. Ik hoorde Jared zachtjes gniffelen. Hagrid stond wat onbeholpen in de deuropening. "Nou, kom der in dan." zei hij op een zachtaardigere manier en hij liet ons binnen. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Wat had ik gedaan. Hagrid sloot de grote deur. Het was erg warm in zijn hut. Jared liep naar de massieve tafel waar een ei op lag te bewegen. "Wat is dat?" vroeg hij. "Dat is een salamander ei, een vuursalamander ei!" zei Hagrid. Tussen zijn grijze baard door zag ik een glimlachje verschijnen. "Hoe kom je daar aan!" Nyna tikte het ei voorzichtig met haar wijsvinger aan. "Gewonnen met kaarten." zei Hagrid trots. Er klonk een luid gekraak. "Achteruit!" waarschuwde Hagrid. Nyna en Jared stapte achteruit. Het donkere eierschaal brak in ontelbare stukjes en een gitzwarte salamander kwam tevoorschijn. Hij leek te hoesten. Hierbij kwamen er wat zwarte wolkjes uit zijn neusgaten. "Dat is geen normale vuursalamander" zei ik terwijl ik het beestje bekeek. Hij was niet rood of blauw. Het beest was gitzwart. Het hoestte opnieuw en zijn hele lichaam werd ineens omringd door zwarte vlammen. "Het is een meisje!" zei Hagrid. "Het beessie mot een naampje hebben..." hij leek even na te denken. "Candice" Jared keek hem raar aan. "Candice.. Wie noemt zijn vuursalamander nou Candice?" vroeg hij. Nyna gaf hem een stomp. "Van wie had u hem ook alweer gekregen meneer?" vroeg ik. "Laat dat meneer en u maar weg, ik heet Hagrid" zei Hagrid terwijl hij een groot boek op tafel legde. "Ik zag niet van wie ik em kreeg. Het was iemand gehuld in een zwarte mantel en ze droeg een kap dat haar gezicht verhulde." "Het was een vrouw dus" zei Nyna. "Ze klonk vrouwelijk ja" zei Hagrid. Hij begon te bladeren. "Je moet niet zomaar dingen aannemen van vreemden!" zei ik. Daarna besefte ik hoe dom het moest klinken dat ik zoiets zei tegen een volwassen man. "Sorry" mompelde ik erachteraan. "Wie zijn jullie eigenlijk?" Hagrid keek op van zijn boek. "Jared Black" zei Jared. "En dat zijn Nyna Matthews en Loïs Johnson." Hij wees naar ons. Ik glimlachte onzeker. "Moeten jullie niet terug naar het kasteel voor het avondeten?" vroeg Hagrid toen. Ik keek de hut door opzoek naar een klok. Toen ik er een vond zag ik dat het best laat wat. "Helemaal vergeten!" zei ik. "Ga maar snel, straks is er niets meer over" Hagrid stond op om ons naar buiten te laten.

Jared

'Maar straks ga ik mijn magische opleiding niet halen omdat jullie me niet wilden helpen met mijn huiswerk.' zei ik met een zielig gezicht, waar ik totaal niks van meende. 'Dat is niet waar.' zei Loïs met een geschrokken gezicht. Nyna keek me echter nogal gevat aan. Ze had een wenkbrauw opgetrokken. 'Nee, dat is inderdaad niet waar. Als jij dat verslag maakt, dan gaan we je best willen helpen. Maar ik zie nog geen woord op papier staan. En trouwens, als jij dit van ons gaat overschrijven, dan leer je er zelf helemaal niks voor en zak je nog net zo goed.' Ik stopte geïrriteerd met in het gras plukken en mompelde iets onverstaanbaars. Ik trok een leeg vel perkament naar me toe en krabbelde de titel van het verslag bovenaan. Ik keek even omhoog. Dit was nu al saai. En ik had nog niet eens hoeven nadenken! Ik zag opeens iets veel interessanters. Aan de andere kant van het meer liep een grote gedaante die tevergeefs iets achter zijn rug probeerde mee te smokkelen. Ik keek er met opgetrokken wenkbrauwen naar. 'Is dat niet die man die ons meenam in de bootjes? Hagrid? Ofzoiets?' zei Loïs, die kennelijk ook gekeken had. 'Rubeus Hagrid was het. Hij lijkt er wel op. Wat heeft hij achter zijn rug?' zei Nyna met haar hoofd een beetje scheef. Ik was al opgestaan voordat ik het helemaal door had. 'Laten we dat eens uit gaan vinden.' zei ik, terwijl ik mijn schoolspullen slordig in mijn tas gooide en die over mijn schouder hees. 'Ik weet niet of dat wel zo'n goed idee is..' zei Loïs. 'We hebben ons huiswerk nog niet af..' Maar ik zag dat Nyna haar spullen ook al in haar tas begon te doen, al was het iets langzamer dan dat ik het had gedaan. 'We hebben wel een pauze verdiend, en ik kan me niet meer concentreren. Laten we gewoon even kijken, dat kan toch geen kwaad?' zei ze. Ik knikte. 'Ja! Gewoon even kijken. Het is niet alsof we iets doen dat tegen de regels is ofzo.' zei ik met een onschuldig gezicht. Ik had er alles voor over om niet met huiswerk bezig te zijn. Loïs keek me nog steeds met een twijfelachtig gezicht aan. Ze zuchtte even diep. 'Oké. Goed dan.' zei ze. Ik grijnsde. Volgens mij was ze zelf ook gewoon hartstikke nieuwsgierig. We liepen met z'n drieën richting het huisje waar Hagrid een paar minuten geleden in was verdwenen. 'Ssst.' zei ik toen we voorzichtig door het pompoenveldje liepen. 'Het was stil voordat jij "ssst' zei.' siste Nyna. 'Ik geloof toch dat dit niet zo'n goed idee is..' zei Loïs zachtjes. 'Doe nou stil.' zei ik terwijl ik naar een raampje van het huisje leunde. De gordijnen van het huisje waren dicht en eigenlijk was er niet zoveel te zien. Maar waarom waren de gordijnen dicht? Het was nog licht.. Ik deed een stap naar rechts zodat ik dichterbij het raam was. 'Au! Jared, dat was mijn voet!' siste Nyna weer. 'Ssst!' zei ik weer, maar het was al te laat. 'Hé! Wat mot dat! Wat staan jullie daar te kijken! Een leraar bespieden hè!' bulderde een stem. Ik keek met mijn onschuldigste gezicht naar de deur die net open was gegaan. Een man van minstens twee meter stond voor ons. Zijn haren waren grijs, maar hij zag er nog steeds erg intimiderend uit. Zijn gezicht stond streng en een beetje geschrokken. Ik slikte even. Dit was niet helemaal de bedoeling geweest..

Loïs

Aan het einde van de les liepen we weer met zijn drieën naar buiten. Nyna keek sip. "Kom op Nyna, de volgende keer gaat het vast beter!" probeerde ik haar op te wekken. Nyna schudde haar hoofd. Ik keek naar de naald die ik in mijn hand had en stopte hem weg in een zakje van mijn rok. "Etenstijd" zei Jared. We gingen naar de Grote Zaal. Na het eten hadden we nog een paar lessen en daarna was de schooldag over. We liepen naar buiten om ergens te gaan zitten toen we Madison tegenkwamen. Ze kwam de Ziekenzaal uit, haar gezicht was weer helemaal zweerloos. Ze begon te praten met een klassenoudste van Ravenclaw. Ik herkende de jongen als Carl Hanks. Toen ze ons zag stopte ze met praten en draaide ze zich om. Ze twijfelde of ze wat moest zeggen maar besloot te zwijgen en liep weg. Ik keek naar Nyna en Jared, die haalde hun schouders op en we gingen verder naar buiten. Het was heerlijk weer. We gingen onder een grote boom aan de rand van het meer zitten. Jared leunde tegen de boom en gooide stenen in het water. Ik keek een hele tijd naar hoe de stenen eerst een paar keer over het water ketste en vervolgens onder dompelde. Ze zonken naar de bodem om daar voor altijd te blijven liggen. Ik kreeg medelijden met de steen. Nyna haalde haar huiswerk uit de tas, ik deed hetzelfde. "Waar zullen we eens mee beginnen?" vroeg ze. "History of Magic" zei ik. We moesten een klein verslag schrijven over een of andere opstand van de Goblins. Hoe eerder het af was, des te beter. Op mijn oude school had ik van geschiedenis gehouden, maar ik vond het hier een beetje saai. History of Magic werd gegeven door Professor Binns. Het was een geest! Mensen zeggen dat hij niet doorheeft dat hij dood is. Hij geeft op een erg saaie manier les. Nyna en ik had zachtjes gelachen toen Jared in slaap was gevallen. Hij was niet de enige geweest. Ik had tijdens History of Magic, wat overigens ons laatste vak was geweest, mijn huiswerk voor Charms gedaan. We waren vandaag begonnen met Wingardium Leviosa. Tijdens de les had ik de spreuk op mijn gum geoefend als Professor Binns niet op lette. "Dit is saai" zei Nyna met een zucht toen we ons verslag bijna af hadden. Ik knikte en kriebelde met mijn ganzenveer onder mijn neus. "Ik mag dat vast vanavond van jullie overschrijven" zei Jared. Hij was nu in het gras gaan plukken. "Het zou beter zijn als je het zelf maakte" zei ik. "Inderdaad" zei Nyna. Jared zuchtte.

Nyna

'Tien punten voor Gryffindor, omdat de toverdrank van juffrouw Matthews nog net dat ene kleine beetje extra had.' De woorden galmden nog de hele dag door mijn oren. Ik had tien punten verdient. En kennelijk had ik iets goeds gedaan. Ik was helemaal blij. We hadden dus net een blokuur Potions gehad, en nu moesten we op weg naar onze volgende les. Ik haalde het rooster uit mijn gewaad en keek erop. 'Wat nu?' zei Jared, die achteloos met zijn boekentas zwaaide. 'Transfiguration.' zei ik met een frons. 'Aaargh. Dat is helemaal op de vijfde verdieping.' mopperde Jared en ik zag Loïs ook moeilijk kijken. 'Misschien kunnen we een wandtapijt proberen? Dat zou een kortere route kunnen geven.. Opzich..' zei ik met een bedenkelijk gezicht. 'Goed idee. Laten we dat doen.' zei Jared toen we in de hal waren en hij liep naar het eerste de beste tapijt toe. 'Maar ehm.. Kunnen we dan niet helemaal verkeerd uitkomen?' zei Loïs met een frons op haar gezicht. Jared haalde zijn schouders op en duwde het tapijt een stukje opzij. 'Ja hoor. Hier kun je langs.' zei hij en voordat ik het in de gaten had, was hij al verdwenen achter het tapijt. 'Je mag de grote trappen ook wel gebruiken hoor.' zei ik tegen Loïs. 'Dan zien we je in het lokaal wel.' Ik verdween ook al achter het tapijt, en even later hoorde ik Loïs na een zucht ook achter me aan komen. Meteen achter het tapijt was een trap die veel steiler liep dan de grote trappen. Jared was al een heel eind. 'Kom, schiet nou op.' zei hij en ik liep hem snel achterna. Na een tijdje kwamen we bij een ander tapijt uit, en Jared schoof het opzij. Hij stapte de hal op, waar we uit waren gekomen. 'Zeg, mag ik iets vragen?' zei Jared tegen de eerste de beste leerling die hij zag en hij vroeg op welke verdieping we waren. 'De zesde.' werd er nogal nors gezegd en hij keek ons stralend aan. 'Kijk! Ik had het bijna goed. En nu moeten we een trap naar beneden, dat is veel makkelijker dan naar boven.' Hij glunderde helemaal. Ik keek even naar Loïs en trok een wenkbrauw op. 'Kom op, voordat we hier nog een uur staan te luisteren naar zijn bescheiden praatjes.' zei ik en ik liep naar beneden. Na een tijdje kwamen we dan eindelijk bij het Transfiguration lokaal aan. We waren laat. Later dan de rest in ieder geval. Maar ik zag nog geen leraar. 'Jared. We zijn te laat. Wat had je dat toch mooi bedacht.' zei ik met een triomfantelijke blik tegen hem, maar hij haalde zijn schouders op. 'Ach. Er is niemand die het op gaat schrijven, dus zoveel maakt het niet uit.' Op dat moment stond er iemand op van de eerste rij. Het was een meisje van onze leeftijd met mooi, hazelnoot bruine krullen en eerlijke bruine ogen. Ze keek ons met een strenge blik aan. Ik fronste mijn wenkbrauwen even. 'Daar zou ik maar niet zo zeker van zijn, jongeman.' zei ze met een hoog stemmetje en ik hoorde hoe Jared schamper lachen. Hij wilde net iets gaan zeggen toen ik Loïs een verrast geluidje hoorde maken en ik keek nu zelf ook. Ik stompte Jared aan, zodat hij niks stoms zou gaan zeggen. Het meisje was begonnen te veranderen. Ze werd een stuk langer, en haar gezicht werd langwerpiger. Haar haren en ogen bleven hetzelfde. Maar alles werd gewoon.. Groter.. Na een paar seconden stond er een volwassen heks voorin het lokaal. 'En nu als de donder gaan zitten. Alledrie.' zei ze met een strenge blik, maar toch zag ik dat haar mondhoeken zich omhoog bogen. Ik was ontzettend verbaasd, en ik zag dat Jared en Loïs dat ook waren, maar toch gingen we samen bij een tafeltje zitten. 'Mijn naam is Professor Williams. En ik ben jullie leraar Transfiguration. Transfiguration is een gevaarlijk vak, waarbij er genoeg fouten gemaakt kunnen worden die fataal zouden kunnen zijn. Maar als jullie goed opletten, zal dat vast allemaal wel meevallen. Jullie vragen je waarschijnlijk af wat er net gebeurd is..' zei ze met een blik op de klas. 'Wat ik jullie net liet zien, was niet iets wat ik jullie zal gaan leren. Het is namelijk iets dat jullie niet kunnen leren. Ik ben namelijk een Metamorphmagus. Dat houdt in dat ik mezelf van gedaante kan veranderen. Dit is aangeboren en erg zeldzaam. Het is niet iets dat je kunt leren. Wel zullen jullie in dit eerste jaar beginnen kleine voorwerpen in andere voorwerpen te veranderen.' Ze maakte een beweging met haar toverstok en er verscheen een doosje lucifers voor onze neus. 'Ik kan een perkament wel in een hoopje as veranderen, met die lucifers.' hoorde ik Jared naast me mompelen en ik giechelde eventjes. Loïs keek geïnteresseerd naar Williams. 'Jullie gaan deze lucifers proberen te veranderen in naalden.' ze deed een spreuk voor en tikte daarbij op een lucifer. Hij veranderde meteen in een mooie, zilveren naald. Ze gaf nog een klein beetje uitleg, en toen moesten we het zelf proberen. Ik glimlachte. Dit kon toch niet zo moeilijk zijn.. Maar ik had het fout. Het was wel degelijk moeilijk. Hoe vaak ik ook met mijn toverstok op het lucifertje bleef tikken, er gebeurde helemaal niks. 'Kijk! Die van mij is puntiger geworden!' hoorde ik Jared na een tijdje enthousiast uitroepen en Loïs' lucifer was een beetje zilver geworden. Uit frustratie tikte ik nu hard op de lucifer. Hij vloog spontaan in brand. Ik slaakte een kreetje en binnen een paar tellen stond Williams bij onze tafel, die het vuur doofde. 'Misschien moet u zich een beetje meer proberen te concentreren, juffrouw Matthews. Nadat u met z'n drieën geleerd hebben op tijd te komen, natuurlijk.' zei ze met een glimlach, die buitengewoon aardig overkwam. 'Daarvoor moet ik helaas nog wel vijf punten aftrekken voor Gryffindor.' zei ze nog, voordat ze wegliep. Ik werd bleek. Volgens mij vond ik dat vak helemaal niet leuk, al leek de leraar nog wel oké te zijn.

Loïs

Dag 2

Samen met Jared en Nyna liep ik de Grote Zaal uit. We hadden onze eerste les Potions vandaag. Het was helemaal beneden in de kerkers, dus ik had voorgesteld wat eerder aan te lopen voor het geval dat we de weg kwijt zouden raken. Ik was duidelijk niet de eerste die dat bedacht had. Toen we eenmaal aankwamen bij de kerker stonden er al aardig wat mensen voor de deur te wachten. Iedereen droeg een ketel met een boek en verschillende ingrediënten. "Ik heb hier zoveel zin in!" zei Nyna opgewekt. Ik haalde mijn schouders op. Mijn gevoel zei me dat ik niet echt een Potions ster zou worden. Er kwam een man aanlopen die ik herkende als Slughorn, de professor. Hij moest erg oud zijn. Iemand fluisterde dat hij aan een van zijn laatste jaren op Hogwarts was begonnen. "Goedemorgen klas!" zei Slughorn terwijl hij aan het slot van de kerker morrelde. Met huilende scharnieren ging de deur open. De klas stroomde vol. Jared, Nyna en ik gingen gauw naast elkaar zitten en we stalde onze spullen uit op een tafeltje. Slughorn stond vooraan en klapte met een grote glimlach in zijn handen. "Potions..." zei hij. De hele klas werd stil. "Potions is een fijn staaltje magie. Je kunt grootse dingen creëren. Máár! Een klein foutje en misschien heb je de dood binnen handbereik." Slughorn keek de klas rond. "Vandaar dat we vandaag simpel beginnen met een Boil-Cure Potion. Alles wat je moet weten staat in je boek op bladzijde 14. Het is de bedoeling dat aan het einde van de les, ik allemaal ketels aantref met een rode drank. Succes!" Iedereen pakte zijn boek erbij om de bladzijde te zoeken toen de deur open ging. Alsof het ingestudeerd was draaide iedereen tegelijk zijn of haar hoofd naar achter. In de deuropening stond Madison. Ik had haar nam onthouden van de Sorteerceremonie. "En waar kom jij zo laat vandaag mejuffrouw Higgs?" vroeg Slughorn. "Het spijt me zeer professor. Laten we het erop houden dat het niet met opzet was. Mag ik gaan zitten? Anders onderbreek ik de les alleen maar." zei Madison rustig, misschien zelfs een beetje kil. "Natuurlijk, ga zitten. Neem bladzijde 14 uit je boek maar voor je." Slughorn besteedde er verder geen aandacht meer aan. Madison nam plaats voor Jared, Nyna en mij. Nyna tikte op mijn schouder. "Als ik jou was zou ik beginnen, anders krijg je het niet op tijd af." zei ze. Ik knikte en begon te bladeren naar pagina 14. Vervolgens deed ik alles wat gedaan moest worden. Verwarm de ketel tot de drank rood wordt. Dat ging nog wel. De volgende stappen gingen ook goed tot er plots iets ontplofte in mijn ketel. De drank spoot omhoog en viel weer naar beneden. Op Madison. Madison begon te gillen en ik sloeg mijn handen voor mijn ogen. Dit was vast niet goed. "Jij!" Ik haalde mijn handen langzaam weg. Madison stond over mijn ketel heen gebogen en keek me aan met een blik alsof ze gestoord was. Er zaten grote zweren in haar gezicht. "Ik snijd je hart eruit met een lepel!" "Waarom met een lepel?" vroeg Jared droog, hij en Nyna waren achter me gaan staan. "Lepels zijn bot! Dat doet meer pijn!" Madison gilde weer. Ik trilde. "Kijk wat je gedaan hebt!" Ze hief haar hand op, waarmee ze een lepel vast had. Ik kromp ineen. Godzijdank sprong Slughorn ertussen. "Mejuffrouw Higgs, dit lijkt me niet de beste manier om dit op te lossen. Leg dat ding neer en ga naar Madam Pomfrey." Madison gooide de lepel op tafel en beende de kerker uit. "Mejuffrouw Johnson, vijf punten aftrek voor Gryffindor. Ruim die troep op." Slughorn liep weg. Haastig begon ik op te ruimen. Aan het einde van de les stonden er overal ketels met een warme rode drank. Die van Nyna was zelfs roze gekleurd, wat nog beter en effectiever was volgens Slughorn. Mijn ketel was leeg. Ik had nu al een hekel aan Potions.

Nyna

Na een tijdje in de leerlingenkamer gezeten te hebben, voelde ik hoe mijn mond openging en gaapte ik hard. Ik knipperde slaperig met mijn ogen. Wat een dag. Toen begon Loïs ook te gapen, en even later Jared ook nog. 'Laten we naar bed gaan.' mompelde ik toen ik nog een keer gaapte. 'Goed idee.' zei Jared die nu ook opstond en zich even uitrekte. Loïs knikte en stond ook op. We liepen alledrie richting de trap. Jared ging een andere op dan Loïs en ik. Na een tijdje vonden we een deur met het opschrift: 1e Jaars. Ik deed de deur zachtjes open en zag toen drie meisjes giechelend op hun bedden zitten. Dat moesten onze kamergenootjes zijn. Ze keken als een persoon onze kant op en ik glimlachte vrolijk. 'Haai.' zei ik met een glimlachje. Ik zag uit mijn ooghoek hoe Loïs een beetje zenuwachtig de kamer in keek. 'Hallo.' zei een meisje met lang blond haar in een staart. Ze hield haar hoofd een beetje scheef en zag er nieuwsgierig uit. Toen stond ze op en liep ze naar ons toe. Ze stak haar hand naar me uit. 'Gwen Jones.' zei ze en ze glimlachte even. 'Nyna Matthews.' zei ik, en ik beantwoordde de glimlach. Toen keek Gwen nieuwsgierig naar Loïs. 'Loïs Johnson.' hoorde ik Loïs toen zeggen. Ze stond nog steeds half achter me. De andere meisjes zeiden nu ook hun naam. Ze waren ook naar ons toegelopen. Een van hen had kort rood haar en sproeten en stelde zich voor als Audrey Burrow. De laatste was een klein meisje met ontdeugende rode wangetjes. Ze had haar lange, zwarte haren in een vlecht en haar ogen waren blauw. 'Emily Troy.' zei ze. Toen ze begon te praten, hoorde ik dat ze een Iers accent had. 'Toch niet familie van.. De Ierse Zwerkbalspeler?' mompelde ik in mezelf, maar ze antwoordde enthousiast. 'Oh jawel! Dat is mijn oom.' zei ze blij. Nu pas nam ik de tijd om eens door de kamer heen te kijken. Er stonden hemelbedden met rode gordijnen. 'Wow.' zei ik zachtjes. 'Het is prachtig.' hoorde ik Loïs achter me zeggen. Onze bedden stonden naast elkaar, tenminste, dat waren de enige twee bedden die nog opgemaakt waren en onze koffers stonden ernaast, dus nam ik aan dat ze van ons waren. Ik liep naar mijn eigen bed toe en ging er even opzitten. 'Geweldig..' We kletsten nog even met z'n allen en na een tijdje viel het gesprek dood. Ik lag al in bed. Ik was ontzettend moe, maar ik wist niet of ik wel zou kunnen slapen. Zo druk was het in mijn hoofd. 'We-helterusten.' mompelde Gwen door een gaap heen na vijf minuten stilte. 'Hè? Wat? Oh.. ja.. Weltrusten..' Kennelijk was Emily al in slaap gevallen geweest, maar was ze nu weer wakker geworden. Audrey gaf geen antwoord, die sliep kennelijk al. Ik nog even naar het bed naast me. 'Weltrusten.' zei ik met een glimlach tegen Loïs, die ook nog wakker was. Ze keek me met vermoeide oogjes aan. 'Weltrusten.' zei ze, en we schoven allebei de gordijnen van ons hemelbed dicht. Ik ging liggen en tot mijn verbazing viel ik meteen in slaap, toen ik mijn kussen raakte.