Madison

Die drie waren niet de enige die hadden staan gluren bij Hagrid. Ik was alleen zo slim geweest een ander raam te pakken en niet op te vallen. Het was die domme reus gelukt het ei uit te broeden, ik zou nog even wachten tot ze wat groter was en dan zou ik haar terug stelen. Ik ging weer op mijn tenen staan zodat ik naar binnen kon kijken. Hagrid voerde Candice nu vuur, dat deed hij goed. Maar waarom in godsnaam, had hij mijn prachtige beestje Candice genoemd. Hij zou eens moeten weten tot wat ze allemaal in staat was! Nog even keek ik toe. Het was wel vervelend dat die drie ook van haar afwisten. Die stomme reus ook! Hoe lang zal het Hagrid duren voor hij ontdekte dat deze salamander sisselspraak sprak? Ze was gekruist met van alles en nog wat, waaronder een Zwarte Mamba. Een of andere snelle gifslang uit de muggle wereld. Zijn gif is dodelijk als je niet snel tegengif krijgt. Het gif dat mijn salamander heeft, heeft alleen nog maar het verlammende effect van het slangengif behouden. Ik besloot dat het voor vandaag genoeg was geweest en ik ging terug naar het kasteel. Waar de geur van eten me al tegemoet kwam in de hal. "Maddy! Daar ben je!" Verrast keek ik op. Mijn 'groepje' stond voor de deuren van de Grote Zaal te wachten. Blake keek een beetje geïrriteerd mijn kant op. Zo te zien zat het hem nog steeds dwars dat ik hem gister had ingemaakt met Tovenaars schaak. Lindsay nam me bij de arm om me mee naar binnen te nemen. Haastig trok ik mijn arm terug. Ze was dan wel een Pureblood, maar dat gaf haar nog niet het recht om mij aan te raken. Een beetje verward keek ze me aan en vervolgens liep ze maar alleen de Grote Zaal in. We gingen zitten op het plekje dat we nu al als ons vaste plekje hadden geëigend. De grote tafels stonden gevuld met allemaal lekker uitziend eten. Dit was zoveel beter dan dat stomme weeshuis.

Jared

Ik keek nog even achterom, naar het zwarte schepsel dat op de tafel zat, voordat Hagrid ons de deur uit duwde. Candice. Wie noemde zijn zwarte vuursalamander nou Candice. Eigenlijk was een betere vraag eigenlijk wie überhaupt een zwarte vuursalamander wilde hebben.. ‘Kom gerust nog ns een koppie thee drinken.’ Zei Hagrid nog, voor hij de deur achter ons dicht smeet. ‘Ik vind hem aardig.’ Zei Nyna met een glimlach. ‘Hij is heel groot en knuffelig.’ Ik keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan. ‘Je weet dat je dat net zei over een tweeën een halve meter lange reus, waarvan we net gezien hebben dat hij een zwarte, waarschijnlijk levensgevaarlijke salamander behandelde als een lief klein baby’tje hè?’ zei ik met een ironische stem. ‘Maar het was ook een baby! Een baby salamander! En Hagrid is heel erg lief en aardig!’ protesteerde Nyna. ‘Ja. Ik vind hem ook cool.’ Gaf ik uiteindelijk maar toe. Loïs had nog helemaal niets gezegd en keek een beetje stilletjes voor zich uit. ‘Is er iets?’ vroeg Nyna aan haar en ze keek ons aan. ‘Ik heb nog nooit iets gelezen over zwarte vuur salamanders.. Meestal zijn ze rood of blauw.’ Zei ze met een frons. ‘Ach. Maakt het veel uit dan? Het heeft waarschijnlijk gewoon een ander kleurtje gekregen door een mutatie ofzo. Gewoon toeval.’ Zei ik, mijn schouders ophalend. ‘En de manier waarop hij de salamander heeft gekregen is ook een beetje vreemd..’ voegde Loïs nog toe aan haar zwarte salamander geratel. ‘Luister eens. Laten we ons geen zorgen meer maken om die stomme salamander en laten we gaan eten. Ik rammel.’ Zei ik, terwijl mijn maag instemmend knorde. Nyna zuchtte dramatisch. ‘Ach. Jongens ook. Denken altijd alleen maar aan hun maag. Maar goed. Laten we dat inderdaad gaan doen, anders blijft Jared zeuren. Kom Loïs!’ zei ze, en ze begon al richting het kasteel te lopen. Loïs volgde haar, maar dacht zo te zien nog steeds na. Ik volgde ze ook maar. Vandaag was best een interessante dag geweest. Mijn eerste lesdag op Hogwarts was zeker de moeite waard geweest en ik vermaakte me hier prima. Ik voelde me helemaal op mijn plek. Helemaal thuis. En dan had ik nu ook nog van die goede vrienden gemaakt.. Mijn jaar kon nu al niet meer stuk.