Jared

"Du. Fiegflez fandaagf." zei ik met een grijns op mijn gezicht en een halve tosti in mijn mond. "Serieus. Heb jij ooit gehoord van eerst kauwen, dan slikken en dán pas praten?" zei Nyna, met de walgende blik in haar ogen waarmee ze vaker naar me keek als ik aan het eten was. Loïs en zij zaten tegenover mij aan tafel. Ik kauwde nog een paar keer en slikte toen. "Maar dat is veel minder leuk." zei ik schouderophalend. "Hoe dan ook. Vandaag is onze eerste vliegles!" zei ik toen nog maar een keer, omdat de eerste poging kennelijk gefaald was. "Oh ja! Vliegen!" zei Nyna enthousiast. Ook Loïs leek het idee om te gaan vliegen erg interessant te vinden. "En na de vliegles komt natuurlijk het leuke werk. Zwerkbal. Echt Zwerkballen." zei ik, terwijl ik met mijn vuist, waarin mijn vork zat geklemd, op tafel sloeg. Nyna keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Ehm.. Jared? De vorige keer dat ik het heb gecheckt was je een eerstejaars. En eerstejaars mogen geen bezem, laat staan meespelen in het Zwerkbal team. En volgens mij heet je geen Harry Potter." Ik wuifde Nyna's woorden weg. "Details, details." zei ik. "Ik zorg gewoon dat ik aan een bezem kom en ga oefenen buiten schooltijd om. Ik weet zeker dat ik in het team kan komen als ze zien hoe ik speel." Loïs keek een beetje ongelovig. "Ga je echt een bezem stelen? Ik dacht eigenlijk dat je dat als grap bedoelde.." zei ze. Ik haalde mijn schouders op. "Zo'n groot probleem is het niet. Het is niet alsof ze een simpele schoolbezem zouden missen." zei ik nonchalant. Nyna grijnsde, met haar wenkbrauwen nog steeds opgetrokken. "Nou, ik zal er veel plezier in hebben om te zien hoe je dat aan het proberen bent. Maar goed. Ben je klaar, Holle Bolle Gijs? Anders komen we nog te laat bij je geliefde vliegles." zei ze terwijl ze opstond. "Ja, ja. Ik kom eraan." zei ik, de rest van de tosti meegrissend. We liepen de gangen door, naar buiten. Het september zonnetje lachte ons toe. De temperatuur was erg aangenaam en de dauwdruppeltjes maakten onze schoenen en de onderkant van onze gewaden nat. We liepen naar het grasveld naast het Zwerkbalveld lag. Het oefenveldje. Er lagen een paar rijen met bezemstelen. "Goed, ga allemaal naast een bezemsteel staan! En een beetje opschieten graag! We hebben niet de hele dag de tijd!" zei Madame Hooch. Nyna, Loïs en ik gingen naast elkaar staan. Ik grijnsde en keek naar de bezem. Het was een oud model, maar het kon er nog wel mee door. "Goed. Volgens mij is iedereen er. Laten we maar meteen beginnen." begon Madame Hooch. Ze begon met een kletspraatje over dat veiligheid het belangrijkste was in haar les, en dat als je de regels zou overtreden, je erop kon rekenen dat je van school gestuurd zou worden. Ik onderdrukte een gaap. Na tien minuten was ze eindelijk uitgepraat. "Goed. Om te beginnen houden jullie allemaal je hand boven je bezem, en zeggen jullie 'up'." Zei ze. Ik deed wat ze zei. "Up." zei ik en ik voelde hoe het hout van de bezem mijn hand raakte. Ik grijnsde en keek om me heen hoe de rest het er vanaf bracht. Nyna's bezem was ook zonder problemen omhoog gekomen. Loïs had alleen meer problemen. "Up." Haar stem klonk zenuwachtig. "Rustig maar, Loïs. Er gaat niks ergs- Au." zei Nyna. Loïs bezem was nu wel omhoog gekomen, maar wel zo dat de steel in haar gezicht terecht kwam. Ik grinnikte en Nyna sloeg haar hand voor haar mond. Kennelijk moest zij ook een grijns onderdrukken. "Au." zei Loïs een beetje beteuterd. Aan de overkant van het veld stonden de Zwadderaars. Het meisje dat ons nu al een paar keer had lastiggevallen, Madison heette ze volgens mij, had ook wat moeite gehad met haar bezem, maar nu steeg het ding toch twijfelachtig op en kwam het in haar hand terecht. Na nog een paar simpele oefeningetjes, mochten we eindelijk een klein stukje gaan vliegen. Ik stapte op mijn bezem en zette af. Nyna en Loïs deden hetzelfde. Loïs bleef dicht bij de grond, maar Nyna steeg iets hoger. "Hé. Wedstrijdje, Matthews?" zei ik met een grijns. "Als je dat durft, Black." zei ze, mijn grijns beantwoordend. We telden af en begonnen recht vooruit te vliegen. Het ging best goed. Ik ging best wel snel en ik genoot van de wind die om mijn gezicht heen streek. Het gras schoot als een groene waas onder me langs en ik kon de bomen niet eens van elkaar onderscheiden. Het gevoel wat vliegen me gaf was echt geweldig. "Boe." hoorde ik opeens naast me. Ik keek geschrokken opzij en zag hoe Nyna me inhaalde. Met grote ogen boog ik me verder over mijn bezem om meer snelheid te maken, maar Nyna was gewoon sneller. Ik snapte het niet. Hoe kon dit? Ik was ontzettend goed in vliegen, en nu kwam een meisje dat nauwelijks op een bezem had gezeten me opeens inhalen. Een meisje nog wel! Nyna finishte als eerste. Ze keek me grijnzend aan toen ze van haar bezem stapte. "Toch niet zo snel als je dacht te zijn, hè Black?" zei ze.