Loïs

Nu zat ik niet meer alleen. Een klein deel in me vond dat jammer, het andere was blij en opgewonden. Ik was altijd een buitenbeentje. Mensen namen vaak niet de moeite om met me te praten. Ze vonden me saai. Ik bekeek Nyna voorzichtig. Ze zag er als een spontaan iemand uit. Vast zo'n persoon dat mij ook niet zag staan. "Is dit ook je eerste jaar op Hogwarts?" vroeg Nyna, nog steeds met dezelfde interesse waarmee ze naar mijn naam vroeg. Ik knikte twee keer en sloeg wat ongemakkelijk mijn benen over elkaar. "Ik ben zo ongelofelijk opgewonden!" zei Nyna met een grote grijns. Ik glimlachte onzeker. Vanbinnen kon ik mezelf iets aandoen. Doe vrolijk terug. Doe niet zo verlegen. Voel je op je gemak. Ik haalde diep adem door mijn neus en ging weer anders zitten. Een brandende vraag drong mijn hoofd in. Ik kon het niet tegenhouden. Ze zou me vast raar gaan vinden. "Weet jij wat modderbloedje betekend?" flapte ik eruit. Ik zag Nyna's gezicht vertrekken. Foute boel. Had ik mijn mond maar gehouden. "Heeft iemand je zo genoemd? Zijn je ouders dreuzels?" vroeg Nyna. Ik knikte. "Schandalig!" "Maar wat betekend het dan?" "Het is een scheldwoord, voor heksen en tovenaars wiens ouders dreuzels zijn." zei Nyna, ze keek erg serieus. "Het zal vast niet gemeen bedoelt zijn" zei ik zachtjes en ik bestudeerde mijn schoenen. "Zit er niet mee in. Je wordt vast een geweldige heks! Net als ik!" zei Nyna. Ze probeerde mijn blik te vangen met een warme glimlach. "Wie wilt er iets van de kar?" het piepend geluid van oude, krakkemikkige wieltjes en een oude vrouw kwam in de buurt. Nieuwsgierig stond ik op en liep ik de coupé uit. Voor me stond een kar gevuld met het meest vreemde snoep dat je je maar kon voorstellen. Onder de indruk stond ik te kijken. Uit een andere coupé kwam het meisje van het perron. Zo te zien had ze al vrienden gemaakt. Er liepen twee meisjes achter haar. Een had kort krullend donkerbruin haar en de andere had lang golvend blond haar. Het voorste meisje zag me staan en stopte met lopen. "Sheryll, Lindsey... Ruiken jullie dat ook? Die vieze geur van een modderbloedje." ze keek me gemeen aan. "Laten we weg gaan, voor het onze hersens aantast." Arrogant liep ze weg. De twee meisjes volgde. Ik beet op mijn lip en ging terug de coupé in zonder snoep te kopen. Ik wilde terug naar huis. Dit was niets voor me. Mam had gelijk. Ik wreef in mijn handen. Wat was dat nou weer voor een onzin? Ik liet toch niet zomaar over me heen lopen, dacht ik toen. Ik zou dat meisje eens laten zien wat ik kon! Ik zou laten zien dat dreuzeltelgen ook konden toveren! "Wat kijk jij ineens vastberaden" zei Nyna met een lach. Ik schrok op uit mijn gedachten en schudde mijn hoofd met een glimlach.