Nyna

Ik huppelde bijna over het perron heen. Daar stond de vuurrode Hogwarts Express. 'Mam! Kijk, kijk!' zei ik enthousiast. Mijn moeder glimlachte. Ze liep naast me. 'Ik weet het lieverd, ik weet het.' zei ze met haar rustige stem. Ik keek om me heen. Ik zocht mijn vader. Ik had stiekem gehoopt dat hij me toch nog uit zou komen zwaaien, ookal was hij het niet eens met mijn bezoek aan Hogwarts. Hij zou me een jaar niet zien, en ik had gedacht dat, dat wel genoeg reden zou zijn om even langs te komen. Maar ik zag hem nergens staan. Er kwam een teleurgestelde grimas op mijn gezicht. Ik voelde hoe mijn moeder haar hand even op mijn schouder legde en kneep. 'Hij houdt echt wel van je hoor, lieverd.' zei ze zachtjes, maar ik hoorde aan haar stem dat zij ook een beetje teleurgesteld was. 'Het geeft niet hoor mam.' zei ik, terwijl ik me naar haar toe draaide om haar een kus te geven. 'De trein vertrekt zo, ik kan maar beter gaan.' Ik pakte mijn hutkoffer van haar over en gaf haar een dikke knuffel. Ik zette de koffer in de trein en leunde even over het deurtje heen. Precies op het moment dat de trein begon te rijden zag ik een figuur over het perron heen rennen. 'Pap? PAP?!' schreeuwde ik vol verbazing. Ik zwaaide. 'NYNA!' werd er terug geroepen. Ik zwaaide en ik voelde de tranen in mijn ogen al komen. Hij was toch gekomen. Een beetje laat.. Maar hij was er wel. Precies op het moment dat hij iets wilde roepen, maakte de trein een bocht en kon ik hem niet meer zien. Een beetje teleurgesteld leunde ik weer naar binnen. Maar dit mocht de pret niet drukken, ik was op weg naar Hogwarts! En ik was er ontzettend blij mee. Ik pakte mijn loodzware hutkoffer op en begon hem door de gangen van de trein te slepen. Uiteindelijk kwam ik bij een coupé waar maar een persoon zat. Ik schoof de deur open en keek naar het meisje met bruine krullen die in de coupé een beetje dromerig naar buiten zat te kijken. 'Pardon? Mag ik hier zitten? Alles is al vol enzo..' zei ik met een glimlachje. Het meisje keek me een beetje verlegen aan. 'Ja hoor. Ga maar zitten.' zei ze toen. Ik grijnsde en hees met een beetje moeite mijn hutkoffer in het rek. Toen ging ik op de bank tegenover het meisje zitten. 'Mijn naam is Nyna Matthews. En wie ben jij?' zei ik geïnteresseerd. 'Ik ben Loïs. Loïs Johnson.' zei ze. Ik knikte. Loïs Johnson. Dat moest ik onthouden.