Loïs

Het was best rustig in de leerlingenkamer. Wie had er nou gedacht dat ik in Gryffindor zou komen? Ik had het een en ander gelezen over de afdelingen en ik was er heilig van overtuigd dat ik een ware Hufflepuff was. Maar dat was dus blijkbaar niet. Dagda sprong op mijn schoot, krulde zich op en begon te spinnen toen ik hem achter zijn oortjes krabde. Jared en Nyna hadden een gesprek over Zwerkbal. Van alleen al de manier van praten, kon ik horen dat Jared er van hield. Zwerkbal leek me erg interressant. Het vliegen door de lucht, het zou vast een geweldige kick geven. De wind door je haren, de grond onder je voeten die steeds kleiner wordt. Vrijheid. Het gevoel van vrijheid zal vast overheersen. Ineens wilde ik een bezem. Ik wilde vliegen. Maar ik was eerstejaars, dan mag je geen eigen bezem. Volgende zomer zou ik mijn ouders meenemen naar de Diagon Alley, en dan zou ik ze zover krijgen dat ik een bezem mocht. Ik had gehoord over een zekere Nimbus 2008, het nieuwste model van de Nimbusserie. Het zou een erg goede bezem zijn. "Wat vind jij Loïs?" vroeg Nyna. Nyna en Jared keken beide naar mij. Mijn wangen werden rood. Ik had niet geluisterd. "Sorry, ik was even met mijn gedachten weg." zei ik zacht. Jared grinnikte. "Jared wilt een bezemsteel stelen zodat hij Zwerkbal kan oefenen!" zei Nyna. "M-maar dat is tegen de regels! Je mag niet stelen!" zei ik. Het kwam er harder uit dan ik gepland had. Jared haalde zijn schouders op alsof het niets was. Ik schudde mijn hoofd en zuchtte. Dagda ging verzitten en ging met zijn staart door mijn gezicht. Het kriebelde waardoor ik zachtjes lachte. Dagda mauwde en likte aan mijn pols. Daarna sloot hij zijn helderblauwe ogen. Ik ging langzaam met mijn hand door zijn korte, zachte, witte haren. De punt van zijn staart had een lichtgrijze kleur. Dagda was nog geen jaar oud. Ik had hem gekregen de dag na mijn verjaardag. Mijn ouders hadden de Hogwarts brief gelezen en lazen dat ik een huisdier mocht. Ik was dol op dieren en wilde al eeuwen een kat. Mijn ouders hebben het alleen niet op katten, maar ze besloten dat ik er toch een mocht aangezien ik toch zo'n driekwart van het jaar op school zou zitten. Dagda was mijn kleine baby. Ik behandelde hem als een prinsje, hij sliep zelfs bij me in bed. Als iemand aan Dagda zat, zat hij aan mij. Uit een zakje van mijn rok haalde ik een kattenbrokje. Dagda at hem dankbaar op.