zaterdag 16 juli 2011

Madison

Het had niet lang geduurd voordat ik alle aandacht in de coupé had gekregen. Het zat aardig vol, maar iedereen luisterde naar wat ik had te zeggen. Dit zou mijn groepje worden, op een enkeling na, dat wist ik nu al. Als vrienden zou ik ze niet gaan beschouwen, maar als trouwe dienaren, dat wel. Ik kon goed manipuleren, mooi vertellen, het zou me vast goed van pas komen. Mijn blik gleed door de coupé. Ikzelf zat aan het raam. Naast me zat Lindsey Middleton, ze had lang, golvend blond haar, donkere ogen, een redelijk grote neus en ze was zongebruind. Naast Lindsey zat Sheryll. Sheryll had korte bruine krullen, groene ogen en een moedervlek op haar kin. Ze duwde er met haar vinger op. Sheryll leek me niet bepaald het slimste wezen op aarde. Tegenover Sheryll zat Blake Smith. Hij was een forse jongen, donkerbruin haar dat hij in stekeltjes had zitten en blauwe ogen. Naast Blake zat naast Billius, ook wel Bill, Campbell. Hij was lang en slungelig, had donkerblond net zittend haar en bruine ogen. Hij zag er erg slim uit. Ik moest hem niet onderschatten. Naast Bill en dus tegenover mij zat Patricia Fisher. Ze had wild krullend kastanjebruin haar, veel sproeten en groene ogen. Van haar verwachtte ik niet dat ze lang bij ons zou blijven. Ze zou vast een vrolijk huppelende Hufflepuff worden. "Lindsey, ik zou het erg waarderen als je mijn haren vlocht" zei ik met een gemaakte glimlach. Soms vroeg ik me wel eens af hoe ik het voor elkaar kreeg. Iedereen, pardon, bijna iedereen deed alles wat ik vroeg. Ik beschouwde het als een gave. Gekregen van mijn grootse vader. Lindsey begon mijn haren te vlechten. Ze raakte elke pluk aan alsof het goud was. Dat was haar geraden ook. Ik was trots op mijn haren. Ik liet haar mijn haren doen als blijk van een soort 'vertrouwen' maar eenmaal op school zou ik mijn haren goed wassen. Terwijl Lindsey mijn haren vlocht bekeek ik Patricia. Ze was een halfbloed. Haar vader een tovenaar, haar moeder een dreuzel. Schandalig. Bloed verraad. "Zeg, Patricia, hoe reageerde je moeder toen je de brief kreeg?" Ik legde de nadruk op het woord moeder. "Z-ze was heel erg blij dat ze een heks op de wereld had gezet zei ze!" Patricia stotterde een beetje van enthousiasme. Vanbinnen walgde ik. Stomme dreuzel. Halfbloed. Ik moest het van raszuivere hebben. Ik negeerde het feit dat ik zelf ook een halfbloed was. Mijn opa van mijn vaderskant was een dreuzel. Uitschot. Ik hield mezelf voor dat ik raszuiver was. Ik stamde nota bene af van dé Slytherin hemzelf.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten